در ستایش آنارشیسم و نگاهی به هنر و موسیقی‌ آنارشیستیک (۴)

«امیل زولا»، رمان‌نویس فرانسوی، ضمن طرفداری از پرودون در باب آنارشیسم، در عین حال محدود کردن هنرمندان به  آنچه «باید» در آثارشان به تصویر بکشند، مخالف بود. این موضوع شکافی در تفکر هنر آنارشیستیک ایجاد کرد که تا به امروز مشهود است. برخی از نویسندگان و هنرمندان آنارشیست طرفدار این دیدگاه هستند که هنر باید روشنگر باشد و برای پیشبرد آرمان آنارشیستی به کار رود، در حالی که برخی دیگر معتقدند آنارشیسم باید ضمن اینکه هنرمند را از الزام خدمت به  اربابان رها کند در عین حال به او اجازه دهد علایق و آفرینش‌های درونی خود را دنبال کند. (۴)

نویسندگان برجسته دیگری همچون«پتر کوراپوتکین» (۵)، «هربرت رید» (۶)، «جورج وودکاک» (۷)، «دیوید گودوی»، «آلن آنتلیف» (۸) در مورد رابطه بین هنر و آنارشیسم کتاب‌ها و مقالات متعددی نوشته‌اند.

همینطور از سبک‌های مهمی که در حیطه  هنرهای تجسمی با آنارشیسم ارتباط تنگاتنگی دارند می توان به: «رئالیسم قرن نوزدهم»، «امپرسیونیسم»، «نئوامپرسیونیسم»، «فیوچریزم»، «کوبیسم»، «سوریالیسم» و« مدرنیسم بعد از جنگ» نام برد که بحث درباره ارتباط هر یک از اینها با آنارشیسم نوشتار جداگانه‌ای را می‌طلبد.

موسیقی و آنارشیسم
همانطور که پیش از این اشاره شد چنانچه بتوانیم موسیقی‌دان‌های پیشرو که در قلمرو موسیقی، سنت‌های پیشین را در هم شکسته‌اند در دسته موسیقی آنارشیسم طبقه بندی کنیم، باید از افرادی چون بتهون، شوئنبرگ و جان کیج به عنوان مهمترین اشخاص این حوزه نام ببریم؛ هرچند که این فهرست می‌تواند گسترده‌تر از اینها باشد. اما با توجه به اینکه نظر اکثریت فلاسفه آنارششیسم بر این است که موسیقی آنارشیستیک باید در حوزه همین فلسفه (یعنی در تقابل با اقتدارگرایی سیاسی- اجتماعی) خلق شده باشد، به نمونه‌هایی اشاره می‌کنم که نزد متخصصین این حوزه به عنوان موسیقی آنارشیسم شهرت دارند.

«آنارکو پانک» (Anarcho-punk)
«آنارکو پانک» که با عناوینی چون «پانک آنارشیست» یا «پانک صلح» نیز شناخته می شود یک زیرژانر ایدئولوژیک «پانک راک» است که مروج فلسفه آنارشیسم  است. برخی از این اصطلاح به طور گسترده برای اشاره به هر موسیقی پانک با محتوای (متن ترانه) آنارشیستی استفاده می کنند که ممکن است در سبک های دیگری از موسیقی باشد. شعار اصلی این سبک از موسیقی (۹) (DIY NOT EMI) است. که به برون‌رفت از سلطه نظام سرمایه داری در هنر موسیقی اشاره می‌کند.

پی‌نوشت
۴- Michael Paraskos, Four Essays on Art and Anarchism (Mitcham: Orage Press, 2015) p.26f چهار مقاله درباب هنر و آنارشیسم نوشته میشل پاراکوس
۵- علم مدرن و آنارشیسم (۱۹۰۱)
۶- آنارشیسم سیاست شاعرانه جستارهایی درباره سیاست (۱۹۵۹) “آموزش از طریق هنر”- ” (۱۹۵۴)
۷- آنارشیسم (۱۹۷۰)
۸- آنارشی و هنر ۱۹۸۸
۹- “Do it yourself not Electric Musical Industries” به جای اینکه اثر موسیقی‌ات را به دست شرکت‌هایی مانند ای‌ام‌آی بدهی خود آن را  تولید کن.