اشتباه بزرگ هنگام اجرای کنسرت

گروه استونز، در فاصله جدایی تا مرگ جونز، میک تیلور (Mick Taylor) را جایگزین او کرده بودند که نامش برای اولین بار در آلبوم Let It Bleed آمد.

گروه در نیمه اول سال ۶۹ اولین تور آمریکای خود را پس از سه سال آغاز کردند – اولین تورشان زمانی بود که به عنوان بهترین گروه راک اند رول جهان انتخاب شده بودند – این تور

رکورد حضور تماشاگر را شکست اما با پایان تلخی روبرو شد.

Sympathy for the Devil

هنگام اجرای برنامه در فستیوال آلتامونت، که برنامه ای بی نظم و ترتیب و بیشتر مانند میدان جنگ بود، آنها اشتباه بزرگی مرتکب شدند و محافظان خود را از میان گروه Hell’s
Angels (گروهی از موتورسواران چرم پوش که به خشونت و رفتارهای غیرقانونی و خشن شهرت دارند) برگزیدند.

در طی برنامه جوان سیاه پوستی توسط این گروه کشته شد و در اثر اعتراض عموم به این حادثه، رولینگ استونز باز هم از مرکز توجه مثبت مردمی، دور شدند و ترانه Sympathy

for the Devil آنها توسط بعضی از منتقدان به اشتباه، محرک خشونت نامیده شد.

در وقفه پیش آمده، گروه دست به انتشار آلبومی از اجرای زنده Get Yer Ya-Ya’s Out! زد. این آخرین آلبوم آنها برای کمپانی دکا/لندن بود و پس از آن آنها کمپانی ضبط صفحه
رولینگ استونز را ایجاد کردند که زیر مجموعه کمپانی آتلانتیک رکوردز Atlantic Records بود. در طی سال ۱۹۷۰ در فیلمی از نیکلاس روگ Nicolas Roeg شرکت کرد و
پس از ازدواج با بیانکا پرز، مانکن، به سرعت به مجامع عالی راه پیدا کردند.

در مدتی که جگر مشغول صعود در اجتماع بود، ریچاردز در محله های پایین شهر پرسه میزد و با یکی از پیشگامان موسیقی کانتری، گرم پارسونز Gram Parsons رفاقت پیدا کرده

بود. او موفق شد تا در اولین آلبوم تولید کمپانی خودشان Sticky Fingers از تاثیرات موسیقی این دوره استفاده کند.

گروه پس از انتشار این آلبوم به خاطر عدم پرداخت مالیات به فرانسه تبعید شدند و در آنجا خانه ای گرفته و به کار مشغول شدند. آلبوم آنها Exile on Main St در سال ۷۲ منتشر شد و

با وجود انتقادهای فراوان در آن زمان، بعدها به عنوان یکی از لحظات تعیین کننده آنها نام گرفت.

به دنبال تبعید، استونز به دو دسته تقسیم شد، جگر برای حفظ وجهه عمومی و شهرت کوشش میکرد در حالی که ریچاردز در اعتیاد به مواد مخدر غرق شده بود. گروه در طی دهه ۷۰
محبوب باقی ماند اما از حمایت منتقدان بهره مند نبود.پس از مدتی تیلور گروه را ترک کرد و استونز در حالی که به دنبال یک نوازنده گیتار اصلی بودند، آلبوم بعدی خود را با جف بک،
یکی از کاندیداها ضبط کردند. بالاخره ران وود Ron Wood گیتاریست سابق گروه the faces و Rod Stewart انتخاب شد.